صاحب الزمان

سلام بر مولای دل ها....

سلام بر آن آقایی که خیلی غریب است

سلام بر مولایی که جهان منتظر اوست...

مهدی ام

امشب دلم هوایت را کرده...

به خود گفتم تا بیایم برایت بنویسم

انگار واژه ها خود می خواهند در کنار هم قرار بگیرند و برای مولای خود بنویسند

به به بر این عشق بازی

مهدی ام دوست ت دارم...

من وبابام

جنس خاطره هایی که من براتون تعریف میکنم یکم با مال بقیه فرق داره....
من از کسی براتون حرف میزنم که با چشمای خودش پر پر شدن دوستاشو دید....
از کسی میگم که نمونه والای فداکاری و گذشت، کسی که توی جبهه وقتی شیمایی زدن ماسک خودشو و در آورد داد به دوستش و خودش.....
چند بار ترکش خورد و زخمی شد آخ نگفت محکم تر از قبل برای دفاع از سرزمین و کشورش برگشت....
وقتی برگشت پیش خانواده و بچه هاش یه چند تا یادگاری براشون آورده بود: دوتا ترکش یکی تو چانه یکی تو کتفش با یکمی سرفه های نفس گیر و تاول روپوست که به خاطر نقل و نباتای شیمیایی بود که بعثی ها رزمنده ها رو مهمون میکردن، ولی بازم آخ نگفت...
مردی بود برای خودش یه خانواده رو می چرخوند! ولی آروم آروم تازه اثرات شیمیایی شدن خودشو نشون داد نمیدونم نامردا چی به خورد رزمنده ها دادن که اینجوری نفس گیر شده بود....
اینقدری بود که یه مرد و از پا درآره....
مگه بابای من چند سالش بود؟! اصلا چرا بابای من این همه آدم؟!
هر وقت این سوالا ذهنمو پر میکنه با ی جمله خودمو آروم میکنم:
اونا رفتن که منو و امثال من بمونیم  راه اونارو ادامه بدیم....
ولی چرا الان بعضی ها رو آرمان شهدا پا میزارن و خونشونو نادیده میگیرن؟
ما در قبال خون ریخته شده شهدا مسئولیم  اگه اونا نبودن الان منی وجود نداشت تویی وجود نداشت که راحت بشیینه اینجا و هوای آزادی رو تو ریه هاش پر کنه....
شهدا منتظرن....

معرفی شهید محمد حسن قاسمی

عرفی شهید محمد حسن قاسمی